Over School, nieuwe vrienden en toeristje spelen.
Blijf op de hoogte en volg Marit
23 Oktober 2013 | China, Peking
大家好！
Na een lange radiostilte hier dan eindelijk de volgende blog! Ik vond zelf de afgelopen weken niet dat ik veel boeiends te vertellen had, vandaar de vertraging, maar nu ik er zo over nadenk heb ik toch wel weer het een en ander te melden.
Voordat ik iets anders zeg wil ik iedereen die zich aangesproken voelt even bedanken voor het feit dat ik hier, vanuit mijn bed in Beijing, de trouwerij van allerliefste nicht Wendy heb kunnen meekijken, en dat ik (bijna) iedereen even kon zien. Echt super! En mijn hoofd op een stokje, dat was ook leuk :)
Allereerst, school. Ik heb nu inmiddels 3 lessen gehad (deze week geen school vanwege de excursie van zaterdag), en ik kan vooral vertellen dat de uitspraak van al die rottige karakters echt ontzettend moeilijk is. Zo kan ik bijvoorbeeld Zh, Z, S en SH niet uit elkaar houden. En de tonen maken het er ook niet echt makkelijker op (al beginnen die al aardig te komen).
De lerares is heel leuk, dr engels is waardeloos slecht (verassend), maar dat maakt niet heel veel uit.
De eerst twee lessen had ik met 2 andere meisjes, een uit Polen en een uit Hongarije. Allebei ontzettend aardig, en met Mariann (uit Hongarije) heb ik al een paar leuke dagen, met lange gesprekken over de Hostfamilies en vooral over muziek. Wij kwamen er namelijk na les 1 achter dat we allebei fan zijn van de zelfde muziek, waar verder geen Normale Europeaan naar luistert. En dat schept een band (안녕 Bien :P)
Jammer genoeg ben ik na 2 lessen overgeplaatst naar een nieuwe klas, ook met 2 andere meisjes (uit Zweden en Spanje). Ook zij heel aardig, dus das op zich geen probleem.
Het naar school toe komen is (of was) een ander verhaal. Ik zit hier namelijk op een plek waar geen metro is, dus ik moet het grootste stuk met de bus, en buiten de spits is dat best aardig te doen in een minuutje of 50, maar in de spits doe je toch al snel twee keer zo lang over. Dat zijn 2 extreem claustrofobische uren in de metro en de bus. Gelukkig heb ik na veel gedoe een snellere route gevonden, met maar 20 minuten in de bus en verder alles met de metro. Dat scheelt me dus de helft van de tijd.
(Een minpuntje; Ik zit op lijn 6, die op maandag en woensdag ochtend best druk is. Ik heb hier dus kennis gemaakt met de "duwers", van die mensen die letterlijk de massa in de metro aan moeten duwen zodat er meer mensen bij passen. Niet prettig, vooral als je zo dicht op elkaar staat gepakt dat je niet meer normaal in en uit kan ademen. Maar daar heb ik inmiddels mn trucjes voor ;)
De afgelopen dag heb voor het eerst echt de toerist uitgehangen. Zaterdag ging ik met de familie naar Badaling, waar ze een tweede huis hebben. Badaling is toevallig ook de meest bekende plek voor het bekijken van de Grote Muur. Helaas was het doel van reis niet het beklimmen van de Muur, maar het leegplukken van de tuin bij het huis. Gelukkig hadden we vanuit de auto wel een heel mooi uitzicht, dus toch wat mooie foto's. Teruggekomen in Beijing heb ik de hele avond depressief zitten doen met Mariann, omdat we niet in het Vogelnest waren, waar een concert bezig was, maar wij dus niet naar toe konden omdat we een avondklok hebben.
Maandag verveelde ik me, dus toen ben ik op zoek gegaan naar een snellere weg naar school. Dat was dus lastig, want de bussen hier zijn niet echt buitenlander-vriendelijk. Uiteindelijk heb ik de Chinese versie van 9292ov gevonden, die natuurlijk niet in het engels was. Ook lastig, maar we zijn er uiteindelijk gekomen. Ik stond dus doelloos in de metro met Mariann te sms'en, en besloten om even ergens wat te gaan eten. Dus wij op zoek naar een restaurant, en toen kwamen we "per ongeluk" Beihai Park tegen. Dit is een vrij enorm park, een paar minuten lopen van de verboden stad. Ook hier weer wat mooie foto's gemaakt.
Dinsdag (gister dus) ben ik, wederom samen met Mariann, naar de Verboden Stad geweest. We zijn er in ongeveer anderhalf uur door heen gelopen, en besloten toen min of meer om een keer terug te gaan buiten het toeristen seizoen (over een maandje oid zou het hier echt koud moeten worden). En ik kan van school in 15 minuten naar de Verboden Stad lopen, dus dat moet geen probleem zijn. Daarna zijn we maar wat gaan eten, weer wat rondgelopen, en een heel mooi achteraf cafeetje gevonden waar we 2 uur lang een beetje Exo filmpjes hebben zitten kijken.
(Ja bien, I'm looking at you)
En we hebben weer een blog overleefd.
Ik ga proberen om dit ding iets vaker te updaten zodat ik de volgende keer niet weer anderhalf uur bezig ben, en ik ook geen klachten meer krijg van het thuisfront. Ook ga ik proberen om ergens dit weekend nog een klein stukje te schrijven over de familie, dagelijks leven etc, maar ik weet nooit hoe dingen gaan lopen hier, dus ik beloof niks :P
Veel liefs,
Marit.
(Mijn lerares is op dit moment bezig met mijn Chinese naam, how exciting!)
Na een lange radiostilte hier dan eindelijk de volgende blog! Ik vond zelf de afgelopen weken niet dat ik veel boeiends te vertellen had, vandaar de vertraging, maar nu ik er zo over nadenk heb ik toch wel weer het een en ander te melden.
Voordat ik iets anders zeg wil ik iedereen die zich aangesproken voelt even bedanken voor het feit dat ik hier, vanuit mijn bed in Beijing, de trouwerij van allerliefste nicht Wendy heb kunnen meekijken, en dat ik (bijna) iedereen even kon zien. Echt super! En mijn hoofd op een stokje, dat was ook leuk :)
Allereerst, school. Ik heb nu inmiddels 3 lessen gehad (deze week geen school vanwege de excursie van zaterdag), en ik kan vooral vertellen dat de uitspraak van al die rottige karakters echt ontzettend moeilijk is. Zo kan ik bijvoorbeeld Zh, Z, S en SH niet uit elkaar houden. En de tonen maken het er ook niet echt makkelijker op (al beginnen die al aardig te komen).
De lerares is heel leuk, dr engels is waardeloos slecht (verassend), maar dat maakt niet heel veel uit.
De eerst twee lessen had ik met 2 andere meisjes, een uit Polen en een uit Hongarije. Allebei ontzettend aardig, en met Mariann (uit Hongarije) heb ik al een paar leuke dagen, met lange gesprekken over de Hostfamilies en vooral over muziek. Wij kwamen er namelijk na les 1 achter dat we allebei fan zijn van de zelfde muziek, waar verder geen Normale Europeaan naar luistert. En dat schept een band (안녕 Bien :P)
Jammer genoeg ben ik na 2 lessen overgeplaatst naar een nieuwe klas, ook met 2 andere meisjes (uit Zweden en Spanje). Ook zij heel aardig, dus das op zich geen probleem.
Het naar school toe komen is (of was) een ander verhaal. Ik zit hier namelijk op een plek waar geen metro is, dus ik moet het grootste stuk met de bus, en buiten de spits is dat best aardig te doen in een minuutje of 50, maar in de spits doe je toch al snel twee keer zo lang over. Dat zijn 2 extreem claustrofobische uren in de metro en de bus. Gelukkig heb ik na veel gedoe een snellere route gevonden, met maar 20 minuten in de bus en verder alles met de metro. Dat scheelt me dus de helft van de tijd.
(Een minpuntje; Ik zit op lijn 6, die op maandag en woensdag ochtend best druk is. Ik heb hier dus kennis gemaakt met de "duwers", van die mensen die letterlijk de massa in de metro aan moeten duwen zodat er meer mensen bij passen. Niet prettig, vooral als je zo dicht op elkaar staat gepakt dat je niet meer normaal in en uit kan ademen. Maar daar heb ik inmiddels mn trucjes voor ;)
De afgelopen dag heb voor het eerst echt de toerist uitgehangen. Zaterdag ging ik met de familie naar Badaling, waar ze een tweede huis hebben. Badaling is toevallig ook de meest bekende plek voor het bekijken van de Grote Muur. Helaas was het doel van reis niet het beklimmen van de Muur, maar het leegplukken van de tuin bij het huis. Gelukkig hadden we vanuit de auto wel een heel mooi uitzicht, dus toch wat mooie foto's. Teruggekomen in Beijing heb ik de hele avond depressief zitten doen met Mariann, omdat we niet in het Vogelnest waren, waar een concert bezig was, maar wij dus niet naar toe konden omdat we een avondklok hebben.
Maandag verveelde ik me, dus toen ben ik op zoek gegaan naar een snellere weg naar school. Dat was dus lastig, want de bussen hier zijn niet echt buitenlander-vriendelijk. Uiteindelijk heb ik de Chinese versie van 9292ov gevonden, die natuurlijk niet in het engels was. Ook lastig, maar we zijn er uiteindelijk gekomen. Ik stond dus doelloos in de metro met Mariann te sms'en, en besloten om even ergens wat te gaan eten. Dus wij op zoek naar een restaurant, en toen kwamen we "per ongeluk" Beihai Park tegen. Dit is een vrij enorm park, een paar minuten lopen van de verboden stad. Ook hier weer wat mooie foto's gemaakt.
Dinsdag (gister dus) ben ik, wederom samen met Mariann, naar de Verboden Stad geweest. We zijn er in ongeveer anderhalf uur door heen gelopen, en besloten toen min of meer om een keer terug te gaan buiten het toeristen seizoen (over een maandje oid zou het hier echt koud moeten worden). En ik kan van school in 15 minuten naar de Verboden Stad lopen, dus dat moet geen probleem zijn. Daarna zijn we maar wat gaan eten, weer wat rondgelopen, en een heel mooi achteraf cafeetje gevonden waar we 2 uur lang een beetje Exo filmpjes hebben zitten kijken.
(Ja bien, I'm looking at you)
En we hebben weer een blog overleefd.
Ik ga proberen om dit ding iets vaker te updaten zodat ik de volgende keer niet weer anderhalf uur bezig ben, en ik ook geen klachten meer krijg van het thuisfront. Ook ga ik proberen om ergens dit weekend nog een klein stukje te schrijven over de familie, dagelijks leven etc, maar ik weet nooit hoe dingen gaan lopen hier, dus ik beloof niks :P
Veel liefs,
Marit.
(Mijn lerares is op dit moment bezig met mijn Chinese naam, how exciting!)
-
23 Oktober 2013 - 11:13
Linda:
goedemorgen Marit, dat was weer een mooi verhaal , lekker lezen met een bakje koffie !
Alleen jammer dat Doedel met een mol voor de deur staat, bah
De 2e foto is dat hun 2e huis, het kon wel in Zeist staan !
Superbedankt maar weer, xxxxx -
23 Oktober 2013 - 11:13
Linda:
goedemorgen Marit, dat was weer een mooi verhaal , lekker lezen met een bakje koffie !
Alleen jammer dat Doedel met een mol voor de deur staat, bah
De 2e foto is dat hun 2e huis, het kon wel in Zeist staan !
Superbedankt maar weer, xxxxx -
23 Oktober 2013 - 11:41
Bien:
안녕 Marit :)
hopelijk heb je de 19de het mentaal overleeft xp
oeeeeeeeee chinese name! daebak~~
(en doedel met een mol?! how the f did he do that?)
maargoed...
doe de groetjes aan Mariann!
xxxx -
23 Oktober 2013 - 14:30
Egbert:
Hallo Marit,
Even een berichtje terug uit het winderige maar zonnige Holland.
Allereerst ffies zeggen dat wij het ook helemaal geweldig hebben gevonden dat je er op deze manier toch bij kon zijn!! ;-) , lang leve Skype en je broertje die de tablet echt helemaal super heeft bedient, whahaha.
Ook leuk om even naar je te zwaaien en toch ook nog even live een plaatje van je te kunnen schieten voor in het album!!(wat ik ook lachen vind, is dat er nu in China mensen weten dat onze Wendy getrouwd is!!! lachen toch?!)
Wat fijn meid om te horen dat er daar ook iemand is waar je lekker een beetje mee op kunt trekken en je gedachten een beetje kunt delen, echt helemaal super voor je.
Even voor de beeldvorming, die Mol in Doedel zijn bek is gelukkig niet 1 van ons!! whahaha, maar we weten nu wel waar de Mol is!!! beetje verwarrend allemaal maar goed ben je wel gewend van mij, toch!?
Voor nu lieve Marit wens ik je weer genoeg leuke belevenissen voor een volgende blog ;-) Wij zien hem weer vol spanning tegemoet met daarbij de plaatjes (foto's) tuulk.
Nou goed op jezelf passen he?? en de groetjes van Hetty en mij xx -
23 Oktober 2013 - 17:50
Ellen:
MARIT! heeeee :)
Vet leuk dat je nu een vriendin hebt daar, dat zou wel erg fijn zijn aangezien chinezen volgensmij nogal een andere cultuur hebben enalles :)
En echt cool dat je de chinese muur en de verboden stad gezien hebt, ik ben jaloers. ;)
Nog heel veel plezier daar en succes met de Chinese les!
xxxxxx -
23 Oktober 2013 - 22:28
Oma:
Hoi Kanjer
Geweldig om weer eens wat van je te horen.Ik heb de indruk dat je het daar aardig rooit, al zaL het cultuurverschil toch wel een moeilijkheid zijn.
Met de bruiloft van Wendy was je echt aanwezig. W. heeft nog met jouwhoofd op een stokje gadanst,
kuk je nagaan....
Fijn dat je het met Mariann zo goed kunt vinden, en dat je samen zoveel leuke dingen doet.
Woont ze trouwens ergens bij jou in de buurt of moet je een eind reizen om bij elkaar te komen?
Zien erg uit naar je volgende bericht.
Liefs en groetjes ook van opa
XXXoma -
24 Oktober 2013 - 00:00
Silvia (je Weet Wel, Van Nic, Lars En Yara :):
Hé Marit !
Ik heb je eindelijk gevonden ! Jeeee, ja China is ook niet zo dichtbij en behoorlijk groot. Je zou verwachten dat de digitale weg toch makkelijker naar jou toe zou leiden, maar acht... dat zegt meer iets over mij natuurlijk. Zojuist je verhalen gelezen...poeh...je ben ECHT in de 'andere wereld'. Hoe gaat het met je ? Ik ben nu wel heel nieuwsgierig naar je foto's. Ondertussen heb je toch al veel van 'de omgeving' mogen spotten. Bijzonder zeg. Ook heel nieuwsgierig ondertussen naar de familie. Nou Marit...je hebt waarschijnlijk nu niet altijd door wat je aan het ervaren bent, hoe gek, machtig, minder leuk of gevoelig het voelt, maar hoe dan ook...het zal de reis van je leven zijn ! Ik heb je nu gevonden ... dus blijf je volgen.
Liefs ! -
24 Oktober 2013 - 14:01
Miriam:
Hahaha oh oh Marit,
Ik moest even achterstallig leeswerk inhalen,
maar wat maak je mee zeg! ;O
sommige dingen zijn zo raar dat je er maar beter om kan gaan lachen en dan weer vergeten!
stalkende jongen, onverwachte vakantie's, DE VERBORGEN STAD oeeh klinkt heel spannend haha!
Ik vond het echt super gaaf dat je er toch bij was op de bruiloft en wat staan we mooi op de foto!
kuch ( me moeders facebook ) kuch..
Je moeder heeft ons ook wat filmpjes van de familie laten zien, meisje die het alfabet doet enz..
grappig joh haha ;P
maar zo te horen begin je al aardig te wennen, met de chinese 9292ov,
pfft zou denk ik helemaal gek worden als ik zo geplet word in de metro,
loop ik een beetje te klachen dat de treinen in lochem altijd zo vol zitten haha, ik zal de volgende keer aan jou denken en dat het dan allemaal wel mee valt in NL.
Heel veel plezier en sterkte!
-
24 Oktober 2013 - 22:15
Inge:
hoi Marit
wat een hartstikke leuk verslag je maakt heell veel mee.
en wat fijn dat je iemand hebt waarmee je goed op kan schieten.
veel plezier op school
liefs inge bos -
28 Oktober 2013 - 11:29
Ada:
Ha Malite,
(zoiets is het vast geworden? De li van mooi en de te van bijzonder ;-) Je kunt ook een mooie stempel van je naam laten maken, erg handig. Leuk om al die bekende namen en dingen voorbij te zien komen. Verkopen ze op straat nog steeds van die lekkere bbq lamsspiesjes? En heb je alle lekkere dingen die je kunt eten al ontdekt? (stiekem ben ik heel jaloers).
Zet em op en geniet ervan!
Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
